اصطلاحات تخصصی ورک استیشن (Workstation idioms) پیام بگذارید

اصطلاحات (نامهای) تخصصی ورک استیشن (Workstation idioms)

در برگرداندن متون انگلیسی یک محصول و فناوری به فارسی، چالش زبان مشترک و قابل درک برای کاربران دیده می‌شود؛ به گونه‌ای که اگر واژه انگلیسی و توصیف آن هم ارایه گردد، باز هم درک آن ساده نخواهد بود؛ از این رو تلاش داریم نام بعضی از فناوری‌های ورک استیشن را با اندکی گسترش در مفهوم واژه به ارتباط معنی دار تر به کاربر ارایه کنیم.

Xeon (به فارسی: زئون)

Xeon تلفظ به انگلیسی : (/ˈziːɒn/ ZEE-on) (به فارسی: زئون) یک نام تجاری از ریزپردازنده‌های IA-32 و x86-64 است که توسط اینتل طراحی، تولید و به بازار عرضه شد که در ایستگاه‌های کاری، سرورها و بازارهای سیستم تعبیه‌شده غیر مصرف‌کننده هدف قرار گرفته است.

این پردازنده در ژوئن ۱۹۹۸ معرفی شد. پردازنده‌های زئون بر اساس معماری مشابه پردازنده‌های دسکتاپ معمولی هستند، اما دارای ویژگی‌های پیشرفته‌ای مانند پشتیبانی از حافظه ECC، تعداد هسته‌های بیشتر، خطوط PCI Express بیشتر، پشتیبانی از مقادیر بیشتر و بزرگ‌تر رم و بسیاری گزینه تخصصی دیگر هستند.

حافظه نهان و تدارک اضافی برای قابلیت اطمینان، در دسترس بودن و سرویس‌پذیری درجه سازمانی (RAS) که مسئول رسیدگی به استثناهای سخت‌افزاری از طریق «معماری بررسی ماشین» هستند. بسته به نوع و شدت استثناء بررسی ماشین (MCE) اغلب قادرند به طور ایمن اجرای پردازش را در جایی که یک پردازنده معمولی به دلیل این ویژگی های RAS اضافی نمی تواند، ادامه دهند. برخی نیز از طریق استفاده از گذرگاه اتصال سریع مسیر (QPI) از سیستم‌های چند سوکتی با دو، چهار یا هشت سوکت پشتیبانی می‌کنند.

برخی از کاستی‌هایی که پردازنده‌های Xeon را برای اکثر رایانه‌های شخصی رومیزی درجه یک مصرف‌کننده نامناسب می‌کنند عبارتند از نرخ ساعت پایین‌تر با قیمت یکسان (از آنجایی که سرورها وظایف بیشتری را به موازات رایانه‌های رومیزی انجام می‌دهند، تعداد هسته‌ها مهم‌تر از نرخ ساعت هستند)، معمولاً عدم وجود واحد پردازش گرافیکی یکپارچه (integrated GPU) و عدم پشتیبانی از حالت اورکلاک برای پایداری بیشتر.

علی‌رغم چنین معایبی برای کاربران خانگی و گیمرها، پردازنده‌های زئون همیشه در میان برخی از کاربران دسکتاپ (ویرایشگرهای ویدیو و سایر کاربران رشته های مهندسی و پردازشی) عمدتاً به دلیل پتانسیل بالاتر تعداد هسته‌ها و نسبت عملکرد بالاتر به قیمت در مقایسه با Core i7/i9 از نظر قدرت محاسباتی محبوبیت بیشتری داشته‌اند.

از آنجایی که اکثر CPU های Intel Xeon فاقد یک Integrated graphics (گرافیک مجتمع یا یکپارچه) هستند، پردازنده ها به یک کارت گرافیک مجزا یا یک واحد گرافیکی (GPU) مجزا نیاز دارند که این خود برای کاربران حرفه ای یک مزیت است، پردازنده خنک تر و تصویر حرفه ای و پایدارتر.

Workload (به فارسی: حجم کار)

Workload تلفظ به انگلیسی : ( /ˈwəːkləʊd/) (به فارسی: حجم کار) میزان کارهایی است که فرد باید انجام دهد. بین میزان واقعی کار و درک فرد از حجم کار تمایز وجود دارد. حجم کار می تواند به صورت کمی (میزان کار انجام شده) یا کیفی (دشواری کار) طبقه بندی شود. اما در اینجا منظور از workload حجم کاری روی هر ورک استیشن، پردازنده، گرافیک یا هر عامل ترکیبی یا جدا بر پردازش است.

پس workload میزان کار یا پردازشی است که یک یا چند واحد پردازش ساده یا پیچیده باید انجام دهند.

اصطلاح حجم کار می تواند به تعدادی از نهادهای مختلف و در عین حال مرتبط اشاره کند.

• مقداری کار
• تلاش کمی
• استرس شغلی
• تئوری و مدل سازی: نظریه ها، ایجاد یک مدل
• حجم کار شناختی در فرآیندهای تصمیم گیری حیاتی زمان: بدهی حجم کار، حجم کار آبشار بدهی

Firmware (به فارسی: سفت افزار)

Firmware تلفظ به انگلیسی : ( /ˈfɜːrmweər/ فریمور و /ˈfɜːmweə/ فِرم ویر) (به فارسی: سفت افزار). در محاسبات، سفت‌افزار یا (Firmware) کلاس خاصی از نرم‌افزار رایانه‌ای است، که کنترل سطح پایینی را برای سخت‌افزار خاص یا بخشی از دستگاه فراهم می‌کند. سفت‌افزار، مانند BIOS یک رایانه شخصی، ممکن است شامل عملکردهای اساسی یک دستگاه باشد و ممکن است خدمات انتزاعی سخت‌افزاری را به نرم‌افزارهای سطح بالاتر مانند سیستم‌ عامل ارائه دهد. برای دستگاه‌های پیچیده‌تر، میان‌افزار ممکن است به‌عنوان سیستم‌عامل کامل دستگاه عمل کند و تمام عملکردهای کنترل، نظارت و دستکاری داده‌ها را انجام دهد. نمونه‌های معمولی از دستگاه‌های حاوی سیستم‌افزار عبارتند از: سیستم‌های تعبیه‌شده (نرم‌افزار تعبیه‌شده در حال اجرا)، لوازم خانگی و شخصی، رایانه‌ها و لوازم جانبی و داخلی یک رایانه.

سفت‌افزار یا فریمور در دستگاه‌های حافظه غیرفرار مانند ROM، EPROM، EEPROM و Flash مموری نگهداری می‌شود. به روز رسانی سیستم عامل نیاز به جایگزینی فیزیکی مدارهای مجتمع ROM یا برنامه ریزی مجدد EPROM یا حافظه فلش از طریق یک روش خاص دارد. برخی از دستگاه‌های حافظه میان‌افزار به‌طور دائم نصب شده‌اند و پس از ساخت نمی‌توان آنها را تغییر داد. دلایل رایج برای به روز رسانی سیستم عامل عبارتند از رفع اشکالات یا افزودن ویژگی ها به دستگاه برای سازگاری با تکنولوژی و دستگاه های جدیدتر.

ECC memory (به فارسی: حافظه کد-بررسی و-تصحیح خطا)

(ECC memory) که Error correction code memory (به فارسی: حافظه کد تصحیح خطا) یا Error Checking & Correction memory (به فارسی: حافظه بررسی و تصحیح خطا) نیز گفته می شود. حافظه کد تصحیح خطا یا (ECC memory) نوعی از حافظه ذخیره‌سازی داده در رایانه است که قادر است انواع خرابی داده‌ را تشخیص و رفع کند. حافظه ECC در اکثر رایانه‌هایی استفاده می‌شود که خرابی داده‌ها را نمی‌توان تحت هیچ شرایطی تحمل کرد، مانند برنامه‌های کاربردی کنترل صنعتی، پایگاه‌های داده حیاتی، حافظه پنهان زیرساختی، پردازش‌های علمی، نظامی، رندر تصویر با کیفیت و حجم بالا، داده های مالی و …. .

در این نوع حافظه‌ها تک‌تک بیت‌ها از خطر دستکاری شدن و تغییریافتن در امان هستند و داده‌هایی که از هر کلمه خوانده می‌شود، همیشه با داده‌هایی که در آن کلمه نوشته شده‌اند یکسان هستند، حتی اگر یکی یا تعدادی از بیت‌های ذخیره‌شده، تغییر حالت داده باشند. بسیاری از حافظه‌های غیر ECC یا (Non-ECC Memory) توانایی تشخیص خطا را ندارند، هرچند که برخی از انواع حافظه‌های Non-ECC با استفاده از parity توانایی کشف خطا را دارند، اما نمی‌توانند ان را اصلاح کنند.

حافظه رم کارت گرافیک VRAM (video RAM)

VRAM چیست؟ VRAM (رم ویدیویی) به هر نوع حافظه دسترسی تصادفی (RAM) اشاره دارد که به طور خاص برای ذخیره داده های تصویر برای نمایشگر رایانه استفاده می شود. هدف VRAM اطمینان از اجرای یکنواخت و روان نمایشگر گرافیکی است. در برنامه‌هایی که بافت‌های تصویر پیچیده یا ساختارهای سه‌بعدی (۳D) مبتنی بر چند ضلعی را نمایش می‌دهند، بسیار مهم است. این حافظه در برد اصلی رایانه شخصی (Motherboard)، در (CPU) گرافیگ مجتمع در پردازنده اصلی (Integrated graphics processor) یا در کارت گرافیک (Graphic Card) معرفی می شود. مردم معمولاً از VRAM برای بازی های ویدیویی یا برنامه های طراحی گرافیک دو و سه بعدی استفاده می کنند.

در اینجا حافظه کارت گرافیک (VRAM یا Video RAM) برای ذخیره‌سازی و دسترسی به داده‌های گرافیکی بر روی برد و اطراف چیپ اصلی (GPU) است. مانند تعداد هسته، حجم یا مقدار VRAM یکی از مهم‌ترین فاکتورهای انتخاب کارت‌ گرافیک (مجزا) است.

در VRAM یا حافظه رم کارت گرافیک های بازی و ورک استیشن بیشتر از آنکه ظرفیت حافظه اهمیت داشته باشد، فناوری و کاربرد در نوع حافظه یا (Memory Type) آن مهم است. در هر دو کارت گرافیک ورک استیشن و بازی از همان حافظه رم کامپیوتر اما نزدیکتر و بر روی برد کارت گرافیک برای تاخیر کمتر در نرخ انتقال اطلاعات استفاده می شود، برای نمونه انواع حافظه (DDR3, DDR4, DDR5, GDDR5, GDDR5X, GDDR6, GDDR6X, HBM, HBM2) با تفاوت هایی در فناوری در بازار وجود دارد. به طور مثال در سری DDR‌ با هر شماره ای، هر چه پیشوند و پسوند بیشتری داشته باشد هزینه و پهنای باند افزایش می یابد، اما سری های حرفه ای برای پردازش عددی و محاسبات مجازی و شبیه سازی، برای کاهش تاخیر در ارسال اطلاعات، از حافظه های HBM/HBM2 که پهنای باند و قیمت بسیار بیشتری دارند استفاده می کنند.

در حافظه رم کارت گرافیک های ورک استیشن مانند کامپیوتر های سرور و ورک استیشن از فناوری اصلاح خطای حافظه یا (ECC Memory) که یک گزینه اضافه بر روی برد است، استفاده می شود، که دقت بیشتری در نتایج محاسبات و همچنین سرعت پایدار بدون خطا را ارایه می دهد. در حالی که کارت های گرافیک گیمینگ از حافظه عادی یا بدون فناوری اصلاح خطای حافظه یا (Non-ECC) استفاده می کنند که سریعتر است، اما در مقایسه با حافظه (ECC) در محاسبات دقیق، پایدار، با گواهی فروشنده مستقل نرم افزار یا (‎ISV) برای نرم افزارهای تخصصی ندارند. در نسل های قبل تر از سری آمپر شرکت انویدیا (NVIDIA Ampere)، کارت گرافیک های ورک استیشن با شماره های زیر (۵۰۰۰) مانند شماره های (۴۰۰۰, ۳۰۰۰, ۲۰۰۰, ۱۰۰۰) از حافظه رم نوع ECC  استفاده نمی کردند.