شرکت اینتل Intel

شرکت اینتل Intel، یک شرکت چند ملیتی آمریکایی در حوضه فناوری است که مقر اصلی آن در سانتا کلارا ، کالیفرنیا ، در دره سیلیکون است. در واقع اینتل یک شرکت بین‌المللی تولیدکننده‌ی پردازنده‌ی کامپیوتر است که به‌عنوان یکی از پیشگامان عصر جدید پردازش شناخته می‌شود.
این شرکت در حال حاضر به‌عنوان دومین تولیدکننده‌ی بزرگ پردازنده در جهان و دومین شرکت با ارزش این صنعت شناخته می‌شود. اینتل مخترع پردازنده‌های x86 برای اولین بار در جهان بوده است؛ پردازنده‌هایی که در اکثر کامپیوترهای شخصی در دنیای امروز استفاده می‌شوند. از شرکت‌های بزرگی که مشتریان اصلی اینتل هستند می‌توان به اپل،  لنوو،  اچ‌پی و دل اشاره کرد.

شرکت اینتل که در زمینه تولید سخت‌افزارهای رایانه و تلفن همراه، با تمرکز بر مادربورد،چیپست مادربرد، کارت شبکه، بلوتوث و حافظه‌های فلش و همچنین انواع ریزپردازنده ها، نیم‌رساناها، مدارهای مجتمع یا (IC)، پردازنده های گرافیکی، پردازنده های تعبیه شده روی بردها و سایر دستگاه های مرتبط با ارتباطات و پردازش محاسباتی را تولید می کند.

اینتل با درآمد کل $۷۰,۸۴۸.۰ میلیون دلار در سال ۲۰۱۸، در لیست مجله Fortune 500 در لیست ۴۶ شرکت های فورچون قرار گرفت که با رشد سه پله ای در سال جاری یعنی ۲۰۱۹ به ۴۳ در لیست ارتقاء یافته.

تاریخچه تأسیس

شرکت اینتل در سال ۱۹۶۸ توسط گوردون ای. مور و رابرت نویس تأسیس شد.مور شیمی‌دان و رابرت نویس، فیزیک‌دانی بود.

گوردون ارل مور به انگلیسی Gordon Earle Moore (زاده ۳ ژانویه سال ۱۹۲۹) یک تاجر ، مهندس و یکی از بنیان‌گذاران شرکت اینتل و رئیس بازنشستهٔ این شرکت است. او همچنین نخستین کسی است که مفهوم قانون مور را ارائه داد (که در ۱۹ آوریل ۱۹۶۵ در مجلّهٔ الکترونیکس منتشر شد). در آوریل ۲۰۱۹ ، ارزش خالص دارایی گوردون ارل مور  ۱۰.۴ میلیارد دلار گزارش شده است.

رابرت نورتون نویس به انگلیسی Robert Norton Noyc (زاده ۱۲ دسامبر ۱۹۲۷ درگذشته ۳ ژوئن ۱۹۹۰) فیزیکدان اهل ایالات متحده آمریکا بود. او دانش آموختهٔ مؤسسه فناوری ماساچوست و یکی از مؤسسین شرکت Fairchild Semiconductor در سال ۱۹۵۷ و شرکت اینتل در سال ۱۹۶۸ بود. او را همچنین در کنار جک کیلبی به‌ عنوان یکی از مخترعان مدار مجتمع (IC) شناخته می‌شود.

مور و نویس پیش از تأسیس اینتل در شرکت Fairchild Semiconductor مشغول به کار بودند. آرتور راک، و مکس پالوسکی نیز از دیگر افرادی بودند که از همان روزهای ابتدایی در هیئت مدیره‌ی اینتل حضور داشتند. آرتور راک، رئیس هیئت مدیره، سرمایه‌گذار بزرگی بود که به بنیان‌گذاران اینتل کمک کرد سرمایه‌ی اولیه برای تأسیس شرکت را جذب کنند.
سرمایه‌ی اولیه‌ی جذب‌شده برای شروع کار اینتل، ۲.۵ میلیون دلار گزارش شده است که دو سال پس از تأسیس، با عرضه‌ی عمومی سهام به ۶.۸ میلیون دلار رسید. مور و نویس برای انتخاب نام شرکت، از همان ابتدا مخالف ترکیب مور – نویس بودند؛ چرا که این ترکیب، اصطلاح «More Noise» را در ذهن مخاطب ایجاد می‌کرد و قطعا برای یک شرکت الکترونیکی، نام مناسبی نبود.

آن‌ها ابتدا شرکت را در ۱۸ جولای ۱۹۶۸ با نام N M Electonics تأسیس کردند. در انتهای همان ماه، نام Intel برای شرکت انتخاب شد. این نام از ترکیب «Integrated Electronics» ساخته شده است به معنی مجتمع الکترونیک (Integrated Electronics یا Intel).
اینتل تاکنون یازده شرکت بزرگ و کوچک عرصه تکنولوژی را خریده که بزرگترین آن خرید شرکت مکافی در سال ۲۰۱۰ و به قیمت ۷.۶ میلیارد دلار می باشد.

مدار مجتمع یا آی‌سی (به انگلیسی: Integrated circuit یا به اختصار IC) همچنین مدار یکپارچه که به آن تراشه (Chip) یا ریزتراشه (Microchip) نیز می‌گویند، به مجموعه‌ای از مدارهای الکترونیکی گفته می‌شود که بر روی یک سطح صاف کوچک (چیپ) از جنس مواد نیمه‌رسانا (معمولا از جنس سیلیسیم) قرار داده شده است.
با قرار دادن تعداد خیلی زیادی ترانزیستور کوچک در یک ریزتراشه، مدارهایی ساخته می‌شود که از لحاظ اندازه بسیار کوچکتر، سریع‌تر و ارزان‌تر از مدارهایی است که از اجزای گسسته ساخته می‌شود.
مثلاً میکرو پروسسور Intel C4004 که در سال ۱۹۷۱ ساخته شده‌است، حدود ۲۳۰۰ ترانزیستور را در ۱۰µm سطح نیمه هادی از ویفر جای داده ‌بود. این در حالی است که در پردازنده های نسل جدید اینتل در مدل Intel Xeon Phi نسل آخر، نزدیک به ۱۰.۰۰۰.۰۰۰.۰۰۰ ترانزیستور را در سایز ۱۴nm نانومتر به بازار معرفی کرده است.
ریز تراشه‌ها را با تعبیهٔ مدارهای الکترونیکی در لایه‌ای نازک از سیلیکن خالص به اسم ویفر سیلیکنی (Silicon Wafer)، به صورت یک فرایند پیچیده و به صورت لایه لایه می‌سازند.
به فرایند ساخت ریز تراشه: تکنولوژی ساخت مدارات نیمه هادی می‌گویند. تمامی مراحل ساخت ریز تراشه در اتاق‌هایی موسوم به اتاق تمیز (Cleanroom) انجام می‌شود که از نظر سطح ناخالصی و طیف‌های نوری موجود در اتاق کاملاً تحت کنترل است.
همه اینها را گفتیم که بدانیم با وجود قانون مور و مدار مجتمع در صنعت الکترونیک و تلاش شرکتها و گروه های وابسته در شرکت اینتل، در سال ۲۰۱۹ پردازنده هایی با بیش از ۳۰ میلیارد ترانزیستور قابلیت ساخت و اجرایی شدن پیدا کرده اند. به گونه ای که محتوای ۴۲۰ دیسک بلوری را در عرض تنها یک ثانیه پردازش می کند.

 محصولات

اینتل در ابتدای تأسیس به‌عنوان تولیدکننده‌ی مدارهای منطقی شناخته می‌شد، اما بنیان‌گذاران آن هدف خود را بازار حافظه‌های نیمه‌هادی تعیین کرده بودند. در آن زمان پیش‌‌بینی می‌شد که این حافظه‌ها جایگزین حافظه‌های با ساختار آهنربایی (مشهور به Core) خواهند شد.
اولین محصول آن‌ها در این بازار، یک حافظه‌ی رم استاتیک ۶۴ بیتی بود که تقریبا دو برابر محصولات رقبا سرعت داشت. در سال ۱۹۷۱  اینتل اولین پردازنده‌ی تجاری جهان را با نام Intel C4004 به بازار عرضه کرد.

اینتل C4004 را می‌توان به‌ عنوان محصولی انقلابی در دنیای کامپیوتر یاد کرد. اولین CPU کامل که بر روی یک چیپ قرار داشت نیز به شمار می‌رود. این چیپ در پوششی سرامیکی و ۱۶ پین قرار داشت و سرعت کلاک اولیه‌ی آن ۱۰۸کیلوهرتز بود که در مدل‌های بعدی تا ۷۴۰ کیلوهرتز افزایش یافت.
C4004 که با تکنولوژی ساخت ۱۰ میکرومتری (۱۰۰۰۰ نانومتر) تولید می‌شد، از ۲۳۰۰ ترانزیستور استفاده می‌کرد و توان پردازشی آن هفت صدم MIPS (میلیون دستور در ثانیه) بود.
C4004 از سال ۱۹۷۱ تا سال ۱۹۸۱ تولید می‌شد و علاوه بر اینکه اولین پردازنده‌ای محسوب می‌شود که به صورت تجاری در دسترس قرار گرفت، اولین CPU کامل که بر روی یک چیپ قرار داشت نیز به شمار می‌رود. در سال ۱۹۷۲ پردازنده‌ی ۸ بیتی ۸۰۰۸ با سرعت کلاک ۰.۵ تا ۰.۸ مگاهرتز و بهره‌مندی از ۳۵۰۰ ترانزیستور به عنوان جایگزینی برای ۴۰۰۴ معرفی شد.

۸۰۰۸ و C4004 هر دو نقش مهمی در پیدا کردن بازار جدید برای محصولات اینتل داشتند. برای اولین بار در تاریخ، قدرت پردازشی کامپیوترها با قیمتی مقرون به صرفه برای استفاده توسط طیف وسیعی از افراد در دسترس بود.
پس از آن پردازنده‌ی ۸۰۸۰ از همین خانواده در سال ۱۹۷۴ با ۴۵۰۰ ترانزیستور، فناوری ساخت ۶ هزار نانومتری و سرعت کلاک ۲ مگاهرتز عرضه شد. این پردازنده به علت استفاده در کامپیوتر Altair 8800 و موشک‌های کروز AGM-86 ساخت بویینگ به شهرت رسید.

پردازنده‌ی ۸۰۸۶ اینتل که با نام iAPX 86 نیز شناخته می‌شد، اولین پردازنده‌ی ۱۶ بیتی تجاری اینتل بود. این چیپ همچنین آغازی بود بر عصر پردازنده‌های x86. با داشتن ۲۹ هزار ترانزیستور و ساخته شده با فناوری ۳ هزار نانومتری، ۸۰۸۶ از سرعت کلاک ۵ تا ۱۰ مگاهرتز بهره می‌برد و قدرت پردازشی آن ۰.۷۵ MIPS بود.
این پردازنده در کامپیوتر PS/2 ساخت IBM استفاده می‌شد. IBM 5150 که به عنوان اولین کامپیوتر شخصی (PC) تاریخ در نظر گرفته می‌شود، از پردازنده‌های ۵ تا ۸ مگاهرتزی ۸۰۸۸ اینتل استفاده می‌کرد.
این پردازنده‌ها بسیار شبیه به ۸۰۸۶ بودند، تنها با این تفاوت که باس داخلی آن‌ها ۸ بیت بود. به‌طور حتم، اینتل موفقیت‌های بزرگ دهه‌ی دوم خود را به کامپیوتر شخصی IBM مدیون است. تا پایان دهه‌ی ۱۹۸۰، اینتل با تولید ریزپردازنده برای IBM و رقبای بزرگش در بازار کامپیوتر شخصی، دوران طلایی این شرکت به‌عنوان بزرگ‌ترین تولیدکننده‌ی سخت‌افزار کامپیوتر شروع شد.

پردازنده‌ی ۸۰۲۸۶ اینتل با قابلیت مدیریت حافظه و سرعت کلاک ۲۵ مگاهرتزی و توان محاسباتی ۴ MIPS در سال ۱۹۹۱ به بازار آمد. این پردازنده در کامپیوترهای IBM AT و مشابه‌های آن استفاده می‌شد. تراشه‌ی آن با فناوری ساخت ۱۵۰۰ نانومتری ساخته شده بود و ۱۳۴ هزار ترانزیستور در خود جای می‌داد.

تا به امروز، پردازنده‌ی ۸۰۲۸۶ اینتل به عنوان پردازنده‌ای که بیشترین پیشرفت را نسبت به نسل قبلی خود داشته است، در نظر گرفته می‌شود.

این پردازنده همچنین یکی از مقرون به صرفه ترین پردازنده‌هایی است که اینتل تا کنون ساخته است. در سال ۲۰۰۷ اینتل اعلام کرد که تنها پردازنده‌های اتم جدید می‌توانند به اندازه‌ی پردازنده‌ی ۸۰۲۸۶ که ۲۵ سال پیش معرفی شده بود، مقرون به صرفه باشند.

در سال ۱۹۹۳ پروژه X86 در شرکت اینتل آغاز شد و پردازنده‌های ۳۲ بیتی بر پایه این معماری وارد بازار شدند، اما مهمترین برنامه اینتل، عرضه پردازنده‌های ۶۴ بیتی بود که در آن سال‌ها امکانات سخت‌افزاری کاملی از سوی شرکت‌های دیگر ارائه نمی‌شد و در نتیجه در عرضه معماری ۶۴ بیتی تأخیر بوجود آمد.

این تاخیر سبب شد تا AMD پیش دستی کرده و به معماری X86-64 دست یافته و پردازنده‌ها و چیپ‌ست‌های مادربورد آن را وارد بازار کند. در ابتدای دهه ۹۰ و با توجه به رشد کامپیوترهای شخصی، شرکت اینتل تمام توان خود را برای تولید ریزپردازنده‌ها به کار گرفت تا بتواند با تمرکز روی یک محصول، قدرت از دست رفته را به طور کامل به شرکت بازگرداند.

به طور حتم شعار معروف Intel Inside را دیده و شنیده‌اید، این شعار در دهه ۹۰ و با ورود پردازنده‌های Pentium شکل گرفت و نشان‌دهنده ورود پردازنده‌های اینتل به خانه کاربران در سراسر جهان بوده است.

طیف محصولات تولیدی به مرور زمان و با توسعه شرکت گسترده‌تر شد و شامل چیپ‌ست‌های مادربورد، مدارات مجتمع، چیپ‌ست‌های گرافیکی و حافظه‌های فلش گردید.

سال ۱۹۹۵ یکی از اتفاقات نادر در دنیای فناوری رخ داد و یکی از کارکنان اینتل (Bill Gaede) در حال فروش معماری پردازنده‌های i486 و P5 Pentium به شرکت رقیب (AMD) دستگیر و به ۳۳ ماه زندان محکوم شد.

در سال ۲۰۰۰ و با رشد شرکت رقیب (AMD) در پردازنده‌هایی با قیمت مناسب و کارایی قابل قبول، اینتل را به فکر تغییرات اساسی در معماری پردازنده‌های خود واداشت و این اقدام سبب تولید پردازنده‌های دوهسته‌ای به نام Dual Core گردید.
اما این پردازنده‌ها از قیمت بالایی برخوردار بودند و تنها برای کاربران حرفه‌ای مناسب بود.

مدتی بعد، شرکت AMD نیز اقدام به تولید پردازنده‌های دوهسته‌ای کرد و رقابت بین این دو رقیب دشوارتر گردید. اینتل تنها راه مقابله را در توسعه پردازنده‌های دو هسته ای خود دید و با تولید مدل‌های بیشتر و با بازه قیمتی مناسب، جان تازه‌ای گرفت.

AMD نیز جهت مقابله با رقیب خود، وارد بازی قضایی گردید و شکایتی با عنوان مخالف تشکیل اتحادیه بزرگ صنایع توسط اینتل را به مراجع قضایی کشاند.

طی این شکایت، شرکت اینتل در سال‌های ۱۹۹۱، ۲۰۰۴ و ۲۰۰۵ مجبور به کناره‌گیری از طرح تشکیل اتحادیه شد. در سال ۲۰۰۵ و با مدیریت Otellini، شرکت اینتل مجددا روی تولید پردازنده‌ها و چیپ‌ست‌های مادربورد متمرکز شد و توانست سهم بیشتری از بازار جهانی را در این مباحث بدست آورد.

پردازنده‌های Core 2 Duo در سال ۲۰۰۷، میزان فروش بالایی داشت وسود مناسبی عاید شرکت اینتل کرد. پس از آغاز فروش پردازنده‌های سندی‌بریج برای تجهیزات همراه، سهم اینتل از این بازار به ۸۱،۸ درصد افزایش یافت.

در بخش پردازنده‌های موبایل، پردازنده B940 یکی از سریعترین نمونه‌های موجود است که با فرکانس ۲ گیگاهرتزی، مدت‌ها بی‌رقیب خواهد بود!

تاریخ ۸ سپتامبر ۲۰۰۸، شرکت اینتل اولین درایوهای جامد (SSD) خود را با نام X18-M و X25-M در ظرفیت‌های ۸۰ و ۱۶۰ گیگابایت و با فناوری ساخت ۵۰ نانومتری تولید کرد و با تحسین تمام لابراتورهای سخت‌افزاری جهان روبرو گردید. مدتی بعد نیز نسل دوم این درایوها، در دو ظرفیت ۳۲ و ۶۴ گیگابایت و فناوری ساخت ۳۴ نانومتری با نام X25-E Extreme روانه بازار شدند.

درایوهای جامد اینتل هم اکنون با رابط SATA نسخه سه و در ظرفیت‌های ۴۰ تا ۶۰۰ گیگابایت در حال تولید هستند. چیپ‌ست‌های حافظه SSD نیز از خانواده Sand Force از سوی اینتل به صورت OEM در اختیار شرکت‌های دیگر قرار می‌گیرد.

طبق اعلام اینتل در کنفرانس IDF 2011، تمام تجهیزات مجهز به سیستم عامل اندروید ۲،۳ از ریز پردازنده‌های Atom استفاده خواهند کرد. پردازنده‌های اینتل در مبحث فناوری ساخت از ۶۵ نانومتری به ۴۵ و سپس ۳۲ نانومتری ارتقا یافته و این مسئله سبب افزایش کارایی و کاهش مصرف توان گردیده است.

در سال ۲۰۱۱ اینتل وارد دنیای خودروسازی شد و اقدام به عرضه تجهیزات امنیتی برای ارتباط گوشی‌های هوشمند کرده است.
پردازنده‌های نسل بعدی با نام Ivy Bridge با فناوری ساخت ۲۲ نانومتری نیز در سال ۲۰۱۲ عرضه شد.

وضعیت کنونی برند اینتل

اینتل در حال حاضر به‌عنوان دومین شرکت بزرگ تولید پردازنده و دومین برند باارزش این صنعت شناخته می‌شود. طبق آخرین گزارش‌های منتشرشده، درآمد این شرکت در سال ۲۰۱۷ حدود ۶۲ میلیارد دلار بوده و سود خالص آن‌ها حدود ۱۸ میلیارد دلار گزارش شده است. این شرکت در حال حاضر حدود ۱۰۶ هزار کارمند دارد و شرکت‌های بزرگی همچون Mobileye ،McAfee ،Here و Wind River Systems به‌عنوان زیرمجوعه‌ی آن فعالیت می‌کنند.

مقاله در حال بروز رسانی….